Czesław Michniewicz , trener Jagiellonii Białystok

Urlop spędzany w Anglii został zakłócony informacją o zwolnieniu. Jak Pan się o nim dowiedział?

Czesław Michniewicz: Przeczytałem w internecie, bo z klubu nikt na ten temat ze mną nie rozmawiał. Jedynie Agnieszka Syczewska zaprosiła do Białegostoku na czwartek, na spotkanie z prezesami. Odparłem, że może lepiej, gdyby od razu przysłała propozycję rozwiązania umowy. Nie podjęła tematu.

Może nic nie zostało jeszcze przesądzone?

- Skoro nie dementuje się informacji, o których "Przegląd Sportowy" pisze na pierwszej stronie, to wiadomo o co chodzi. Przykro, że dowiaduję się o wszystkim w taki właśnie sposób. Nie zasłużyłem na podobne traktowanie.

Co pan teraz czuje?

- Jako szkoleniowcowi wyrządzono mi straszną krzywdę. Wykonując zawód trenera trzeba być przygotowanym na różne scenariusze. To jak na wojnie. Musisz liczyć się z tym, że zginiesz. I ja poległem, ale odchodzę zaledwie po czterech miesiącach pracy. To nie jest chyba długi okres.

Ale też i układy z zarządem klubu nie wyglądały zbyt różowo.

- Od pewnego czasu można było wyczuć, że nie wszystko układa się, jak należy. Jednak nie spodziewałem się, że dojdzie do takiego obrotu spraw. Jestem tym zszokowany.

Podobno w klubie doszło do potężnej kłótni na pański temat. Część osób była za zwolnieniem, część przeciw.

- Nie chcę publicznie opowiadać kto mnie bronił, a kto chciał się pozbyć. Na pewno nie tak wyobrażałem sobie pracę w Jagiellonii. Klub kojarzył mi się ze stabilnością. Do tej pory trenerów nie zwalniano tu lekką ręką. Ze mną stało się inaczej. Umówiliśmy się na bieg na 100 metrów, a po 40 przerwano wyścig.

Pod pańską wodzą Jagiellonia dotarłaby na metę w dobrej kondycji?

- Nasza gra jesienią nie każdemu musiała się podobać, jednak trzeba patrzeć na to z szerszej perspektywy, pamiętając z jakimi problemami musieliśmy się mierzyć. Zdaję sobie sprawę, że drużynę czekało sporo pracy, ale miałem swoją wizję. Zimą chciałem przestawić zespół na inną grę. W rundzie wiosennej przyszłyby efekty. Uważam, że Jagiellonię stać było na miejsce w pierwszej szóstce. Taki cel sobie stawiałem i o to chciałem walczyć.